Titel: Serpent

Auteur: Silje Ulstein

Genre: Thriller

Uitgeverij: Bruna Uitgevers

Datum: 12-01-2024

Let op, deze recensie kan spoilers bevatten.

 

Serpent is een thriller geschreven door Silje Ulstein en het speelt zich af in Noorwegen. Terwijl het begin best wel intrigerend was, heel mooi beschreven waardoor ik toch had besloten dit boek te kopen, en het best een ingewikkelde mysterieuze thriller is met veel daders en slachtoffers uiteindelijk, was het nogal ingewikkeld. Veel verhaallijnen door elkaar op een gegeven moment. En als je denkt dat je twee verschillende personen denkt te lezen, blijken die twee personen dezelfde persoon te zijn, een persoon die haar leven wilde beteren, haar negatieve verleden achter zich wilde laten, maar dat compleet mislukt.

 

Aan de schrijfstijl ligt het niet, dat is gewoon goed. De verhaallijnen daar tegenover mogen wat minder door elkaar. Persoonlijk vind ik het raar dat je de middelste gebeurtenis die ergens in het midden komt neerzet als epiloog. Dat er wordt gewisseld van Point of View, vind ik niet zo heel erg, maar als de gehele verhaallijn door elkaar loopt met letterlijk alles door elkaar, maakt het verhaal alleen maar verwarrender. Zo maakt de lezer in mijn ogen de ontwikkeling van het verhaal minder goed mee, want dan gaat het van compleet begin, maar het midden van een nieuw leven, dan weer terug en dan wordt er ineens vanuit het perspectief van één of meerdere agenten geschreven. Doordat het allemaal zo verwarrend door elkaar liep, lukte het me niet om echt goed door te lezen en in het verhaal te komen, waardoor ik iets van anderhalve maand nodig had om het boek uit te lezen, tegenover een halve maand als ik goed doorkom in het verhaal en kan uitkijken naar het boek.

 

Behalve dat het wat verwarrend was omdat het steeds van tijd en personage sprong, is het boek toch echt onvoorspelbaar. Ondanks dat je heen en weer geslingerd wordt van verleden tot toekomst, weet je nog steeds niet waarom Iben, de dochter van Mariam ontvoerd is en wie het heeft gedaan. Ik dacht in eerste instantie dat ze door de slang van Liv opgegeten is, maar het krijgt een geheel andere wending. En dan ook nog enkele hoofdstukken er tussendoor die vanuit de slang Nero zijn geschreven. Ongelooflijk knap hoe de schrijfster in kwestie weet te beschrijven wat een slang zou zien of voelen.

 

Ik heb er zelf iets van opgestoken? Qua verhaalidee niet, maar de opbouw van het verhaal zelf is eigenlijk alleen voor een thriller bestemt en moeilijk voor de genres te gebruiken waarin ik schrijf (fantasy, science-fiction, New Adult). En toch laat het mij inzien dat je ook vanuit meerdere perspectieven een boek kan schrijven, zonder dat er maar iets in herhaling valt.